Ve Sonunda Sevmeyi Çaldılar Hayatımdan...!
Gözlerimdeki Nehir Okyanusa Kavuşma Derdinde...
İçimde Fırtınalar Kopuyor Ayrılıklarına Dair...
Hüzün Kokan Sancılı Bir Gün de, Kanayan Yanlarıma Tuz Basıyorum Yine...
Sevgiler Ağlıyor Yüreğimde...
Zaman Şursuzca İlerliyor...
Kelimeler Kifayetsiz...
Bildiğim Bütün Lisanlar Yetersiz...
Yüreğim Harabe...
Eski Yıkık Viran Bir Şehir...
Yağmur Yağıyor Dışarda Bardaktan Boşanırcasına...
Kaldırımlara Düşen Yağmur Damlalarının Sesini Duyabiliyorum Yüreğime İnen Sızının Sessiz Çığlığı Gibi...
Boğazıma Düğümleniyor Sözcükler Konuşamıyorum..
Gözlerime Yazıyorum Sadece Acıları...
Hüzünleri...
Artık Şiirler Yazamıyorum...
Parmaklarım Sarılsa da Klavyeye Gözlerim Ağlamaklı, Yüreğim Sızlamaklı...
Bir Kaç Kelime Dökülse de Dilimden Biçare Birbirine Uyumsuz Anlamsız Sözcükler Çıksa da Yüreğimden Çıkmadığı Belli Oluyor...
Anlamsız...
Yitik...
Ve Bitik...
Her Yeni Başlangıçta Biraz Daha Sona Yaklaştığımı Bilmek Tatsızlaştırıyor Damağımı...
Ne Son Dediğinde Son Buluyor Her Şey, Ne de Yeni Bir Başlangıç Dilediğinde Yeniden Başlayabiliyorum...
Kendime Söylediğim Yalanları Hissediyorum Omuzlarımda...
Yine Bir Hastane Odası, Yine Çekmekten Yorulduğum Dayanılmaz Acılar, Alıp Vermekte Zorlandığım Nefesler Kaybetmenin Ağırlığını Taşıyamayan Bir Kalp ve Dinmek Bilmeyen Gözyaşlarım, Esmeyen Rüzgar, Kıpırdamayan Dallar...
Sıcak Bir Damla Gözlerimde Nedensiz Akıp Gidiyor Öylece...
Kelimelerim Gri Bugün Biraz Toz Biraz Yağmur Yüklü...
Buz Tutuyor İçim...
Paramparça Oluyorum...
Parçalara Bölünüyorum İçimde...
Diğer Parçam Sancılı, Ölüme Gebe Bugünlerde...
Ne Değerim Var ki Benim?
Kim İçin Ne İçin Değerliyim?
Kimsesiz Rüzgarlar Üzerinde Salınan Kuru Bir Yapraktan Ne Farkım Var ki Benim?
Yanmak...!
Öyle Bir Yanmak ki, Ne Gözyaşı Söndürür, Ne de Gökten Düşen Yağmur...
Sığmıyor Yüreğime Sözlerim...
Düşlerim Islak Kaldı Gözyaşlarımdan Akan Hüzünlerle...
Feryat Ediyorum Artık Sensiz Her Sözcüğe...
Yüreğimde Özlem Yağmurları Yağıyor...!
Sonu Gelmeyen Bir Yolun Yolcusu Gibiyim Nereye Gittiğini Bilmeyen...
Ateşleri Söndüren Yüreğimin Yangınları Var...
Beni Yarlara İten Acılarım Var...
Bir Yanım İsyan Şiirleri Biriktirirken İnsafsızlığına Diğer Yanım Yağmurları Yükleniyor Düşlerime...
Öyle Masum ki Biriktirdiklerim...
Dereler Çığlıklarını, Hıçkırıklarını Nasıl Biriktirirse Ben de Öyle Biriktiriyorum Hüzünlerimi, Umutlarımı ve Çırpınışlarımı...
Yine İçimde Fırtınalar Kopuyor...
Sessiz Çığlıklarını Duyuyorum Sanki Kalbimin...
Yağan Yağmur Taneleri İçimi Üşütüyor Sanki Aydınlığıma Yağan Karanlıklar Misali...
Bugün Bir Başka Sessiz Sanki...
Duyulması Zor Bir Yokluğun Ayak Sesleri Var İçimde...
Senin Bu Yalnızlık...
Senin Bu Yokluk...
Benim Varlığına Dair Hiçbir Şeyim Yok ki Bir Kuru Sessizlikten Başka...
"Hiç" Olanlar Bile Sende Tutuklu....
Kendime Ait Bir Yalnızlığım Bile Yok...!
Tüm Yokluklar Sana Dair...
Yine Sensizlikle Ziyan Olmuş Bir Günün İçerisindeyim...
Ellerinden Başka Hiçbir Şeye Dokunmak Gelmiyor İçimden, Yokluğunda Üstüme Bulaşan Kederden ...
Şu Anda Her Şey Benden Ayrı, Her Şey Benden Uzak ve Her Şeyden Mahrumum Ben...
Şu Anda Sadece Yalnızlık ve Kahır Var...
Unutamıyorum...
Alışamıyorum...
Yaşayamıyorum Sensiz...!
Ve Şunu Anlıyorum ki Ben Sensiz Bir Hiçim...
Sensiz Bedenimle Ruhumla Barışık Değilim...
Gittin Çaresiz Kaldım...
Gittin Nefessiz Kaldım...
Gittin Neşemde Gitti Sevinçlerimde...
Gittin Kalbim Paramparça...
Gittin Hayatın Anlamı da Bitti...
Olmuyor İşte Olmuyor...!
Sensiz Yaşayamıyorum...!
Olmuyor İşte Olmuyor...!
Sensiz Yaşanmıyor...!
Anlatamıyorum!
Boğazımda Düğümlenen, Söylenmesi Gereken Cümleleri Yutuyorum...
Tüm Duygularımın Üstüne Basıp Geçilmiş Gibi...!
Sanki Güneşimi Alıp Götürmüşler, Tenha Kalmış Buralar...
Her Yer Paramparça...
Şarkılar Yarım Kalmış...
Kafamda Sonsuz Bir Boşluk...
Gözlerimde Sinsi Bir Nem...
Her Şeyimi Yitirmiş Gibiyim...
Bitiremem Bir Türlü İçimdeki Yangınımı...
Bir Yandan Kendimle Savaşırken, Öbür Yandan da Yokluğun Verdiği Acıları Kaldırmaya Çalışıyorum...
Ağlamak İstiyorum Hıçkırıklarla...!
İsyan Etmek İstiyorum Bu Sonsuz Eziyete...!
Acımasız Kasırgalar Esiyor İçimde...!
Yaşama Sitemler Yağdırmak Geliyor İçimden...!
Sesim Kısılasıya Kadar Bağırmak, Haykırmak İstiyorum....!
Bir Kurşun Olmak İstiyorum Kimi Zaman Yalnızlığın Beynine Çakılmak İçin, Kimi Zaman da Hain Bir Bıçak, Acının Tam Göğsüne Saplanmak İçin...
Bazen de Bir Şiir Olmak İstiyorum Hasrete Yazılmış...
Yokluğun Acı Zulüm ve Ölüm Olduğunu Anlatıp Sesizliğin Matemine Gömülmek İstiyorum...!
Artık Yüreğim de Hiç Dinmeyen/Dinmeyecek Acılar Taşıyorum ve Bir Dalga Gibi Kıyılara Vuruyorum...
Yaralarım Kapanmıyor, El Vuruldukca Kananıyor...
Yüreğim Bir Yangın Yeri, Kelimeler Düğüm Düğüm Boğazımda...!
Ölümü Aratan Sancılar İçindeyim...!!!
Boğuluyorum, Konuşamıyorum, Ağlıyorum...!
Ben Beni Bıraktım Artık...!
Soğuk Akşamlara, Issız Gecelere, Sokakların Karanlığına, Denizlerin Derinliğine Bıraktım...!
Çığlık Olup Yankılansamda , Kimse Duymaz, Duyamaz Artık Sesimi...!
Ben Beni Bıraktım Artık...!
Her Şeyi Tükettim...
Hayata Tutunmak Adına Ne Varsa Her Şeyi Yaktım...!
Tüm Sabrımı, Kendime ve İnsanlara Güvenimi, Sevginin Hayatın Tek Harcı Olduğuna Olan İnancımı Tükettim...!
Artık Hayatla Hesaplaşacak Bir Benliğim, Geriye Dönüp Sığınacak Bir Kendim Kalmadı...!
Bir Ayrılık Düştü Bana Yine Bu Hayattan..!
Ayrılık ki Hüzün...!
Ayrılık ki Ölüm...!
Bir Ayrılık ki İnsanın Yiyen Bitiren...!
Dünyasına Küstüren..!
Kendinden Bile Vazgeçiren Bir Ayrılık...!
Söylenirken Ağızdan Bir Çırpıda Çıkan...
Yaşarken Yavaş Yavaş, Sinsice Öldüren...
Bitiren Bir Ayrılık...!
Mutluluk Düşleri Saklamıştım Kalbim....
Çektiğim Tüm Acılardan Sonra Hep Güzel Günlerin Geleceğini Hayal Ederdim...
İnanıyordum...
Ben de Aşka, Sevgiye, Mutluluğa Yürüyecektim Küçücük Ama Emin Adımlarla...
Kendime Göre Küçük Bir Yuva Kuracaktım...
Neşesiyle Güleceğim, Hüznüyle Hüzünleneceğim ve Beni En İyi Anlayacak Bir Eşim Olacaktı...
Kin, Nefret, Yalan, İhanet Olmayacaktı Benim Yuvamda...
Kırılmayacaktım, Kırmayacaktım Kimseyi...
Hayallerdeki Gibi Sandım Yaşamı, Oyunlardaki Gibi...!
Oysa Hiçte Öyle Olmadı...!
Anladım ki, İnsan Olmak, İnsan Kalmak Başlı Başına Bir Eziyet...
Vefası Yok Bu Nankör Zamanın...
Ayağın Kayıp Bir Kere Düşmeyi Gör, Her Yerden Bir Darbe Gelir...
Hayatta Kazandıklarımdan Çok Kaybettiklerim Oldu...
Kazandıklarım Bir Dal, Kaybettiklerim İse Koca Bir Ormandı...
Kendimden Utanmadım Hiç Bir Zaman, Önüne Bakan Olmadım Hiç...
Kırmadım Kırdılar, Üzmedim Üzdüler...
Hayatta Edindiğim O Kadar Çok Yaram Var ki Anlatamam...
Kimsenin Bilmediği, Düşünmediği, Anlamadığı Bir Yarayla Kanıyorum Şimdi...
Öyle Bir Ateş Yakıyor ki İçimi...
Sevince Mutluluğa Uzanan Bütün Yollar Kapalı...
Ve Sonunda Sevmeyi Çaldılar Hayatımdan...!
Kenarından, Köşesinden Karışanlar, Hatta Öylesine Girip Çıkanlar Benden İnanmayı, Güvenmeyi ve Sevmeyi Çaldılar...!
Sevgili...!
Önce Nefes Verdin Hayat Gibi Sonra Nefesimi Aldın Ölüm Gibi...!
Acılarla Geçmiş Hayatımı Tekrar Tekrar Mahvedip Yüreğimi Ağlattın...
Gözyaşlarımı Gönlüme Miras Bıraktın, Hayatıma Ben İstemeden Destursuzca Girdin ve Girdiğin Gibi Destursuzca Çekip Gittin, Girdiğin Yüreği Talan Edip Yıkık Bir Şehre Çevirdin...
Yüreğimi Ağlatın, Umutlarımı Çaldın, Hayallerimi Umutlarımı Üşüttün, Sevgime, Aşkıma, Bir Damla Gözyaşıma Saygı Duyamadın...
Yaşama Karşı Direncimi Kırıp Beni Mutsuzluğa Bir Kez Daha Mahküm Ettin, Bu Aşkın Suçunu Günahını Sadece Benim Zayıf Omuzlarıma Yükleyip Hiç Suçu Yokmuş Gibi Kendini Akladın...
Gülümsemelerime Hüzün Düşürdün, Gözlerimden Yüreğime Nehirler Kurmama Sebep Oldun...
Hayallerimi Kırdın, Umutlarımı Çaldın, Ruhumu Kanattın, En Çok Sevdiğim, En Çok Değer Verdiğim Sen Beni Sırtımdan Hançerledin, Beni Kendi Ellerinle Diri Diri Mezara Gömdün, Beni Hiç Düşünmeden Derin ve Karanlık Kuyulara Bıraktın...
Hayallerimi Ümitlerimi Birer Birer Kül Ettin...!
Bir Sürü Hayalimi Öldürdün, Aşka Sevgiye Dair Tüm Kelimelerim Tükettin...
Şimdi Eserinle Gurur Duyuyor musun?
Şimdi Mutlu musun?İstediğini Elde Ettin mi?
Şunu Unutma ki; Ben Hiç Mutlu Değilim ve Yüreğimi Sana Asla Helal Etmiyorum...!!!
Ama Eğer Sen Mutluluğu Hak Ettiğine İnanıyorsan Çok Mutlu Ol Hem de Çok...!!!
Hüznümü, Sevdamı, Aşkımı, Nefretimi Kucakladım Ölümün Soğuk Kollarına Gidiyorum...
Yollar Benim, Gözyaşları Benim, Kanayan Kalp Benim, Gitmeler Benim, Hüzün Benim, Nefret Benim, Hepsi, Her Şey Benim...
Sevme Beni Git Diyordun Ya?
Gidiyorum...!
Ama Korkuyorum, Fırtınam Büyük Olacak...!
Seni Asla Affetmeyeceğim, Aslaaaaa...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder