Toplan Gidiyoruz Ey Kalbim

Toplan Gidiyoruz Ey Kalbim

Haydi toplan akşam oldu 

vakit doldu 

toplan gidiyoruz ey kalbim 

kırkikindi yağmurlarına kalamam 

kaldıramam bunca ağrıyı, ihaneti 

biliyorum kirlenmiş hiç bir bakışta, yer yok bana 

bu yüzdendir ceylanlara küsmüşlüğüm 

sevdalara küsmüşlüğüm bu yüzden 

bir gül yaprağı bulup sarmak için yaramı 

çekip gidiyorum buralardan 

içimdeki cesetleri çiğneyerek 

kalbimdeki mahşere 

bak akşam 

vakit tamam 

duruldu işte bulanık denizler 

dürüp ömrümün defterini 

toplan gidiyoruz ey kalbim 

yorgunum 

bir sonbahar ezgisi gibi bekleyemem son yaprakta 

sevgisi iğdiş edilmiş tarihlere koma beni ey kalbim 

bak güz yağmurları iniyor acılar ve ihanetler üstüne 

çırılçıplak ve sevgisiz kalmış bir şiirim 

kimsesiz bir kış ortasında 

ne gülen gözleri ısıtıyor artık çocukların 

ne de sevdalı bakışları yeniyetme aşıkların 

bütün dinlerden kovuldum 

bütün ülkelerden 

bütün yüreklerden kovuldum 

(*) "Aliye gülümsesem Muaviye öldürür beni" 

hangi tanrıya sığınsam yaramın merhemi yok 

biliyorum kirlenmiş hiç bir bakışta, yer yok bana 

bu yüzdendir ceylanlara küsmüşlüğüm 

sevdalara küsmüşlüğüm bu yüzden 

yeni bir gül yaprağı bulup sarmak için yaramı 

sevdalı bir kuş yükleyip kanatlarına acılarımı 

alıp gitsin beni buralardan 

hamuru çürümüş dostluğun, vefanın, aşkın 

vefasız mevsimlere bırakma beni ey kalbim 

ağlatma beni sevda kapılarında 

kahpe kapılarında eğme boynumu 

kurşunlar sıkılsada canevime 

çiğnetme yoksulluğumu ayaklar altında 

bırak başım dik, içim ezik kalsın 

onurlulara mahsus bir makamda ağırla beni 

satılmışlığın, alçaklığın, ihanetin ortasında koma 

biliyorum bu düş sığmaz kirlenmiş sokaklara 

bu sevda sığmaz 

bakmayın gözlerime 

nasıl saklarım yüreğimdeki incinmişlikleri 

kınalı bir kelebek konunca saçlarıma 

ah! Benim de hayallerim vardı 

baharlarım vardı, yazlarım vardı 

kuşlar göçüp gitti yüreğimden 

gökyüzüm yaralı kaldı 

bir isyan giydirip gözlerime 

dipsiz uçurumlara yuvarladım umutlarımı 

aşk diyordum talan oldu, yalan oldu ömrüm 

tınısı kırık bir keman sızısıyım artık 

yok gideceğim başka bir liman 

bak duruldu işte bulanık denizler 

haydi toplan vakit tamam 

toplan gidiyoruz ey kalbim 

boşalsın ince duygularımın sırtındaki yük 

paranın sevgiye ihanetini gördüm 

insanın önünde diz çöküp ibadetini 

dünler harabe yarınlar umut değil 

hüznün neresinden dönsem, kırgınım 

öpmeye uzandığım bütün dudaklar frengili 

Nuri Can